تبادل
لینک هوشمند
تماشاگر را احترام بگذاریم تا شاهد فحاشی نباشیم
حمیدرضاعرب: کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال عزمش را جزم کرده با فحاشی تماشاگران در ورزشگاه‌ها مبارزه کند و بنا بر همین اراده، اقدام به کسر امتیاز از 3 باشگاه استقلال، ملوان و سایپا کرده است.
این حکم با اعتراض گسترده مسوولان باشگاه‌ها مواجه شده و دور از ذهن نیست تماشاگران تیمهای قربانی شده در هفته‌های آتی نه تنها دست از اعتراض یا فحاشی بر ندارند، بلکه با واکنشهای تندتر تصمیم گیرندگان کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال را مورد نقد قراردهند.
صرفنظر از اینکه حکم عادلانه هست یا نیست باید اعتراف کرد که سابقه نشان داده این گونه برخوردهای چکشی هیچ ثمری به همراه نخواهد داشت و نه تنها اوضاع را روی سکوها آرام نمی کند، بلکه بر شدت وخامت آن می‌افزاید. برای تفهیم هرچه بهتر موضوع کافی است مروری داشته باشیم به تمام تصمیم هایی که تا کنون برعلیه تیمهایی که تماشاگرانشان تخلف کرده اند. آیا طی همه این سالها که تیمها به خاطر تخلف تماشاگران شان محروم شدند، تأثیری روی وضعیت سکوها ایجاد شده است؟ مگر کمیته انضباطی و دیگر تصمیم گیرندگان به دنبال تغییر فضا نیستند؟ مگر هدف و آمال این نیست که فضای سکوها تلطیف شود. پس چرا تا به امروز تماشاگران داربی گیلان اصلاح نشده اند؟ چرا در تهران نیز شاهد فحاشی هستیم، چرا در تبریز همین فضا حاکم است و هرجا که توده‌ای از تماشاگران هستند همین وضعیت وجود دارد؟ اشکال کار کجاست؟
کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال دارد راه را اشتباه می‌رود. جرثومه همه این مشکلات را باید در جای دیگری جست‌وجو کرد. ریشه تمام ناهنجاری‌هایی که روی سکوها مشاهده می‌کنیم، جای دیگری است و گرنه مادامی که نسبت به این قضایا برخوردهای تند و قهری بشود و تیمها و تماشاگران محروم بشوند هیچ تغییری حاصل نخواهد شد. راهی که کمیته انضباطی پیش کشیده به سرمنزل نخواهد رسید تا وقتی متولیان فوتبال اسباب آسایش تماشاگران را در ورزشگاه‌ها فراهم نکنند و کار فرهنگ سازی نیز به طور اصولی انجام نشود. البته در این میان می‌توان کمیته‌های فرهنگی باشگاه‌ها را نیز مقصر دانست. اما سرمنشأ تمام اعتراضها از آنجا نشأت میگیرد که برای تماشاگر فوتبال زمینه مناسبی برای تماشای یک بازی فوتبال در ورزشگاه‌ها فراهم نشده است.
سامانه بلیت فروشی‌ها ایراد دارد، تماشاگر باید ساعتها برای خرید بلیت وقت بگذارد و شخصیتش هم زیر سؤال برود. صندلی‌ها شماره گذاری نشده و تماشاگرانی که به ورزشگاه‌ها می‌روند، نمی دانند باید کجا بنشیند. بسیاری نیز وقتی وارد جایگاه‌ها می‌شوند تازه می‌بینند که هیچ صندلی برای نشستن وجود ندارد و به ناچار بازی‌ها را سرپا نگاه می‌کنند.
وضعیت بهداشتی ورزشگاه که دیگر گفتن ندارد. کافی است سراغی از سرویسهای بهداشتی بگیرید، آن وقت متوجه می‌شوید که توالتهای بین راهی چه قدر مدرن تر از سرویسها به اصطلاح بهداشتی ورزشگاه‌هاست. این شرایط در ورزشگاه‌های شهرستانها بسی بدتر از ورزشگاه آزادی است و البته هزاران مشکل دیگر بر سر نحوه برخورد مسؤولان به هنگام ورود به ورزشگاه‌ها وجود دارد که این نیز قصه‌ای طولانی است. در این شرایط ما توقع داریم تماشاگر به فوتبالی که ما برگزار می‌کنیم، احترام بگذارد. آیا شدنی است؟
از آن بدتر انتخاب داوری است که با لجاجت گام به میدان مسابقه می‌گذارد و 90 دقیقه با اعصاب و روان تماشاگران بازی می‌کند و باز هم ما متوقعیم که تماشاگر باید به همه چیز سر تعظیم فرود آورد. از قدیم گفته اند احترام، احترام می‌آورد و مادامی که ما نتوانیم سازوکار مناسب برای تماشای بازی‌های فوتبال را در ورزشگاه‌ها فراهم کنیم، همین آش است و همین کاسه. گیریم این یک امتیاز هم از تیمهای متخلف کسر بشود، آیا کمیته انضباطی تصور می‌کند این تماشاگر دیگر در ورزشگاه‌های فحاشی نمی‌کند؟!
قانونگذاری که چنین آیین نامه ای را نوشته را به تجدید نظر دعوت می‌کنیم. با این وضع باید بساط تیمهای پرتماشاگر را در فوتبال جمع کرد و لیگ را بدون تماشاگر برگزار نمود؛ زیرا هرگز فحاشی‌ها کم نخواهد شد، مگر با احترام بیشتر به تماشاگران، تربیت داوران با تجربه تر و...
نظرات شما عزیزان:
